siz beni unutalı beri bir kuş kondu avcuma
tombul ve hantal. ücra düşler kurdu
bir kış günü. daha görmeden sarı yaprakları
beyaz bir çığlık koptu yığınlarca.
yalnızlık duruydu, durdu oracıkta.
yalnızlık şahtı, başım üstünde.
yalnızlık ne de yumuşaktı, kaba
sözlerin ardında. bitkin kaldı kuş
sığındığı avuçta. üzeri çığlarla örtüldü,
beyaz toprağın altında. siz unutalı beri..
7 comments:
Bir kafeste, tek başına unutulmuş bir kuş özgürlüğüne kavuşabilir mi?
Her zaman bir olasılık vardır.
umut dünyası işte.. unutulmuşlukta üşümüyorsa elbet..
soğuk, zihni açar. üşüyorsa da umut var.
öldürmezse de güçlendirir hatta! =)
poliyanaaaaaaa! niiiirdeeesiiiiin? :)
aynada! ;)
euhehehe :) bu iyiydi :)
Post a Comment