batılı kendinden menkul düşünceler (mim)

yerden göğe ve başladığı yere geri dönen bir merdivenin altından geçtik ya, öclerimiz karıştı birbirine nemli bir akşam vakti. gözlerin güzeldi, bir atkı dolamıştın boynuna. gözlerin koyu koyu bakardı utangaç ve sevdalı. kaşların gözlerini savunurdu da kirpiklerin onlara siper sererdi inceden. uyandım. bir gece önce mırıldandığım şarkıyı unutmuşum; gözlerinin içine başka hayal girmesin.. göz kapakların bakışlarını örtmüş gibiydi de, öyle değildi aslında. uyku. alnında gezdirdim parmaklarımı. baktım, izledim, özledim yastığının kıyısından bakışlarını. dudaklarım okşadı gözlerini ki o gözler beni görmedi hiç sevişirken. dudaklar gözleri okşarsa yola bakar derlerdi kalpler. takmadım. kimseyi takmazdım zaten; dostu, dini, batılı ya da şüpheyi.

baharı muştulamaktaydı cemreler teker teker. havaya, suya ve toprağa düştü. üç tane. tanrılar uyanır, doğa ana uyanır diye kutladım herkesin bayramını. son cemre düştüğünde bir baktım eksilmiş içimin büyük parçası. bahar kapımdan alıp götürmüş aşkı; bahar oldu aman, al kese astım gül dalına. o cemreler içimden kopmuş teker teker..


kıyıda oturdum bir kayanın üzerine. altımda deniz, üstümde kızıla bulalı akşam vakti. 'herkes hak ettiğini bulur..' derdim de 'kime ne ettim bilmeden..' diye hayıflandım kendi kendime; aklımın sokaklarını arar sorarken, kim bilir ben kaç kalp kırdım. sonra insan olmaya karar verdim. tanrı'yı fasülye yaptım oyunda. hepimiz iyiyiz, hepimiz kötüyüz. artık kızmıyorum kimseye..

bilemediğim bazı hisler taşıyorum. göremediklerim var gözlerimle. biliyorum, beni sakınıyorsun annem.. omzumda izini taşıyorum; baykuş.. 

bu yazı aynadaki aksim'in 'batıl inançlarınızla ilgili bir mim yazınız.' mimine istinaden yazılmıştır. dileyen yazabilir. paslamıyorum. ama yazarsanız da haberim olsun.. ;)