sevinçlerimiz bize has
her biri tekil, özel
zorluyoruz kendimizi
bakışlarımız ayrı güzellikte
kalbimiz parlıyor renk renk
susuyoruz, konuşuyoruz
bizi birleştiren ne peki
ben'leri biz yapan
nasıl anlıyoruz dilimizi
deliliğe komşu sona varışlar
bitmeyen bitişler yaşadıklarımız
susmayan ağıtlar kulaklarımızda
biz böyle yaşıyoruz acımızı
beynimizi çürütene dek
aynı feryadı haykırıyoruz
bir omuz aradığımız
biz
omuz
not: dostum tijen'e gitsin.. ophelia'ma..
9 comments:
çok güzel bir şiir. şiir okurken her birinin ilk dizesini arka arkaya okumaya, ya da son dizelerini sırayla okumaya çalışırım. bu şiirde de çok güzel oluyor.
acaba ophelia ismi Pan'in Labirenti filminden geliyor? :)
teşekkür ederim öncelikle. gerçekten de söylediğiniz gibi okuyunca da anlam bozulmuyormuş =)
ophelia, hamlet'in ophelia'sı. hatta yazarken de farkettim ki sonu ophelia gibi delirmek oldu dostumun.. =(
bunu duyduğuma üzüldüm şimdi.. :(
düzelecek. o da düzelecek. geçiyor hep.. =)
dosto , kanayan suskunluğu sevdirdiler, aynı senaryoları yazdılar..bitmek bilmeyen kanıksamalar sundular mönüde.. iyi de kurtuluş nerede..?
sıkıldık bu hayatta aynı şarabı içmekten..:(
kanayan suskunluğu sevdirdiler , aynı senaryoyu yazdılar , bitmek bilmeyen kanıksamalar sundular mönülerinde..
iyi de kurtuluş nerede..?
her sakallıyı nasıl deden sanmıyorsan
kadehine her kadeh tokuşturanı dostun sanmayacaksın
yalanla, dolanla yürümez bu araba
gerçek dostu bulduğunda kurtuluşa giden ipi de bulacaksın
hz. kayra buyurdu.. =p
" İşte böyle laz ismail , mesele esir düşmekte değil , teslim olmamakta bütün mesele .. demiş Nazım..
Söylediklerin hakikat ; lakin sürekli teslim oluyorum bu oyuna ;
Kadehlere kanıyorum mecburiyetten..
bir alman atasözüyle sözlerimi bitiriyorum dosto :
"ineğin aptalı kasabını kendisi seçermiş "
bu da benim öz eleştirim olsun sevgili ozan .. = p
Post a Comment