sırlarımı gömdüm
birden oldu
ışığın patlaması
gibi anlık
bir körlük
gömdüğüm sırlarımı
silkeledim topraktan
ağlamıyorum artık
geçmişin yüklediklerine
ölümün çok da
uzak olmadığını
bilince hayat
seni sarıyor
topuklarından gözlerine
hep kaçırıyorsun
bir gerçekten
bir yalandan
dilinden düşmeyen
sır oluyor
sesindeki kırılma
çatlakları örüyorum
sesimin çarptığı
bir engel
kırılıyor dökülüyor
öylece bakıyorum
gerçeğin ortasında
çıplak kişiliğimle
hayaller düşler
yerini kaybediyor
gerçeklik yırtıyor
büyük hasar
korku dikiyor
insanı ayağa
sanırım hayatım
anlamını buldu
intihar yayılınca
hayatına insanın
çıkıyor ummadığı
yoldan karşısına
sigarayı da bırakırım
sanırım yaşadığımız
her an
intihara atılan
bir adım
eğer benim
gibi yaşıyorsan
28/09/15
